Ο ψυχισμός του καθενός από μας είναι αυτός που μας προσδιορίζει, που διαμορφώνει το συγκεκριμένο χαρακτήρα μας και που μας οδηγεί στις επιλογές μας, αυτές που θα καθορίσουν τη ζωή μας και θα της δώσουν τη μοναδική μορφή . Μπορούμε να είμαστε περήφανοι για αυτήν ή να ντρεπόμαστε. Στην καθημερινή μας ζωή ο ψυχισμός μας αποτυπώνεται στις ιδέες και στις πράξεις μας, στον τρόπο που μιλάμε, στον τρόπο που ντυνόμαστε, στις συνήθειες που έχουμε, στις προτιμήσεις και στις αντιπάθειές μας. Με άλλα λόγια, όλα όσα εκπέμπουμε προς τα έξω έχουν την υπογραφή του ψυχισμού μας. Με αυτές τις σκέψεις πήρα τον δρόμο της επιστροφής από την οδό Σουρή προς την πλατεία Συντάγματος και καθώς περπατούσα ήρθε στην σκέψη μου ο Γιάννης Σκαρίμπας . Ένας ποιητής με πλούσια φαντασία , αδέσμευτος , ανεξάρτητος έξω από σχολές και ρεύματα και μακριά από τα λογοτεχνικά κυκλώματα και εχθρικός απέναντι σε κάθε συμβατικότητα, ανεξάρτητος και αυτάρκης , δεν είχε την ανάγκη της συντροφιάς κανενός και δεν ήθελε να υποχρεώνεται σε κανένα. Αποσύρεται στην φαντασία του και στην μοναχικότητα του , χαρακτηριστικό δείγμα του ψυχισμού του ποιητή είναι το ποίημα του «Σπασμένο καράβι» . Το ποίημα του είναι ένα όραμα για ένα κόσμο που έρχεται όπου τα πάντα απουσιάζουν , η ζωή απούσα , ο χρόνος απών , ο έρωτας απών , η αγάπη απούσα , όπου τα πάντα είναι στατικά και επαναλαμβανόμενα , άχρονα και η μοναδική ελπίδα στο απέραντο σύμπαν είναι τα αστέρια που ίσως κρύβουν μια νέα ζωή . Η επιστήμη τους ονομάζει σχιζοειδείς προσωπικότητες , άτομα ελαφρά συνεσταλμένα, υπερευαίσθητα, μοναχικά, ιδιόρρυθμα, με δημιουργική ευφυΐα , με ταλέντο , και σε μερικές περιπτώσεις ιδιοφυίες. Άτομα που η μοναχικότητα και η ανεξαρτησία τους επιδρούν θετικά και αποτελεσματικά επάνω τους . Άτομα που για αυτούς ,τίποτα το ανθρώπινο δεν τους είναι ξένο